++ ภูกระดึง .........ที่ครั้งหนึ่งเคยไป ++

คราวนี้เป็นเรื่องราวเก่าๆที่ครั้งหนึ่งเคยพาพ่อกับแม่และน้องๆไปเที่ยวภูกระดึงครับ เป็นการเดินทางของครอบครัวแต่ไม่ครบองค์ประกอบครับ เพราะว่ามีน้องอีกคนที่ไม่ได้มาด้วย การเดินทางครั้งนี้จึงมีแค่ ห้าคนเท่านั้น เป็นการเดินทางครั้งแรกของน้องคนเล็กด้วย เรื่องราวจะเป็นอย่างไรนั้นไปติดตามกันเลยครับ

 เริ่มต้นจากการที่ผมอยากพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวภูกระดึงสักครั้ง   จึงได้นัดแนะกันมาเจอที่จังหวัดโคราช เพื่อที่จะนั่งรถต่อมายังผานกเค้าซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นเพื่อเตรียมตัวก่อนขึ้นภูกระดึงครับ  การเดินทางที่แสนทรหดอดทนครั้งนี้ ไม่รู้ว่าพาพ่อกับแม่ไปเที่ยวหรือไปลำบากกันแน่ครับ

หลังการเดินทางออกจากนครราชสีมาเกือบจะห้าทุ่ม เราก็เดินมาถึงผานกเค้าประมาณตีห้า อากาศกำลังหนาวทีเดียวครับ ภูเขาหินด้านหลังคือผานกเค้าครับ

เราทานข้าวเช้าและเตรียมตัวกันที่ร้านอาหารตรงผานกเค้าซึ่งเป็นจุดที่นักท่องเที่ยวทุกคนที่มากับรถทัวร์ต้องลงแวะพักที่นี่กันก่อน ในช่วงเวลาประมาณ เกือบ 7 โมงเช้าจะมีรถสองแถวที่จะวิ่งให้บริการเข้าไปในอุทยาน คนละ 20 บาท ประมาณ 15 ก.ม.จากผานกเค้าเราก็มาถึงอุทยานแห่งชาติภูกระดึง

มาถึงแล้วก็ไม่รอช้าครับเรารีบเดินกันเลยดีกว่า เส้นทางขึ้นภูกระดึงเดินไม่ยากเท่าไหร่ครับทางก็กว้าง เพราะในแต่ละปีมีคนเดินขึ้นเยอะมากๆครับ   แถมยังมีร้านอาหารคอยให้บริการตามจุดพักต่างๆเต็มไปหมดครับ ที่นี่มีบริการหาบของขึ้นให้ด้วยครับ เขาคิดกิโลละ 15 บาท แต่ว่าพวกเราไม่ใช้บริการแบกของกันเองเลย พ่อกับแม่ก็เหมือนกันต้องแบกของกันเอง ไม่ใช่ไม่อยากใช้บริการนะครับ แต่ว่างบเรามีน้อยเหลือเกิน เดี๋ยวไม่พอ ดังนั้นเพื่อความประหยัด แบกของเองแล้วกันครับ

หลังจากที่เดินมาได้หลายชั่วโมง พวกเราก็ใกล้จะถึงหลังแป เต็มทีแล้วครับ บางจุดบางช่วงชันมากๆ

เขาก็จะมีการสร้างบันไดเอาไว้ให้ปีนได้ง่ายๆครับ

ในที่สุดเราก็เดินมาถึงหลังแปครับตรงจุดนี้มีป้ายเอาไว้ในนักท่องเที่ยวได้ถ่ายรูปด้วยครับกับคำที่ยอดฮิตที่สุดคือ ครั้งหนึ่งในชีวิต เราคือผู้พิชิตภูกระดึง จากจุดเริ่งเดินมาถึงหลังแปเป็นระยะทางประมาณ 5 กิโลกว่าๆครับ เราใช้เวลาในการเดินเกือบสี่ชั่วโมงครับ

แวะพักเหนื่อยและถ่ายรูปกันแล้วเราก็ต้องเดินต่อบนทางราบที่เต็มไปด้วยทราย ประมาณ 3 กิโลกว่าๆครับ พ่อกับแม่เหนื่อยหอบกันดีเดียวทันทีที่ได้ยินว่าต้องเดินกันต่ออีกหลายกิโล

แต่แล้วการเดินทางที่แสนทรหดของเราก็มาถึงที่หมายครับ จุดกางเต๊นท์ มาถึงแล้วก็รีบกางเต๊นท์กันก่อนครับ หลังจากนั้นก็นอนพักเอาแรงกัน ช่วงที่เดินผ่านทุ่งหญ้ามานั้นได้พบกับเพื่อนสองคนด้วยแต่ว่าสวนทางกันครับพวกเขากำลังเดินกลับลงไป

ช่วงเย็นๆเราก็เดินไปดูพระอาทิตย์ตกกันที่ผาหมากดูกครับ พ่อกับแม่ขอตัว เพราะว่าหมดแรงครับ เลยนอนรออยู่ที่เต๊นท์

ก็เลยมีแต่เราสามคนพี่น้องที่เดินมาเที่ยวกัน ในช่วงเย็นๆวันนี้ฟ้าหลัวมากครับทำให้มองเห็นพระอาทิตย์ตกไม่ชัด ได้เห็นแต่ท้องฟ้าสีแดงๆครับ

วันนี้นักท่องเที่ยวก็เยอะเหมือนกันครับ แต่เราก็แวะไปหามุมสงบๆถ่ายรูปกัน

พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วครับไม่นานท้องฟ้าจะมืดมิด แต่ว่าเราสามคนก็ยังไม่เดินกลับนะครับ ปล่อยให้นักท่องเที่ยวคนอื่นๆเดินกลับกันไปก่อน

ลมหนาวๆพัดมา แรงขึ้นๆทุกขณะครับ ตอนนี้ความหนาวได้ห่อหุ้มไปทั่วบริเวณ แต่เราก็ยังสนุกกับการถ่ายรูป ในช่วงที่ไม่มีใครอื่นครับ

กว่าจะเดินกลับก็ปาไปประมาณ ทุ่มครึ่ง   พวกเราติดไฟฉายมาด้วยครับ  เส้นทางจากที่พักแรมมา

ผาหมากดูกไปกลับ ประมาณ 4 กิโลเมตรครับ

หลังจากนอนหลับสนิทด้วยความเหนื่อยหล้าในค่ำคืนที่เหน็บหนาว อุณหภูมิคืนนี้ประมาณ 8 องศา แล้วก็ได้เวลาประมาณตีสี่ ที่เราจะต้องเดินไปผานกแอ่นพอรอดูความงามของพระอาทิตย์ขึ้นครับ

กว่าจะเตรียมตัวแล้วเดินมาถึงผานกแอ่นก็ประมาณ เกือบหกโมงเช้าครับ แต่ว่าท้องฟ้ายังมืดอยู่เลย แล้วพวกเราก็เดินไปหามุมเพื่อนั่งรอเวลากันครับ นักท่องเที่ยวเต็มไปหมดแทบจะหาที่นั่งไม่ได้เลยครับ ยิ่งเป็นมุมสุดฮิตด้วยคนเนี่ยะออกันเต็มไปหมด

แล้วในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มาถึงครับ   พระอาทิตย์โผล่ขึ้นมาแล้วตรงระหว่างผานกเค้า  ที่เราลงรถทัวร์

เมื่อวานครับ เสียดายที่วันนี้ไม่มีทะเลหมอกเลยครับ มีแค่สายหมอกบางไม่มากนัก จากจุดที่พักไปกลับ

ผานกแอ่นประมาณ 4 กิโลเมตรครับ

หลังจากกลับมาจากชมพระอาทิตย์ขึ้นแล้วและทานอาหารเช้าเรียบร้อยเราก็ออกเดินทางไปเที่ยวตามเส้นทางศึกษาธรรมชาติกันครับ จุดบริเวณนี้เป็นจุดบริเวณก่อนถึงน้ำตกเพ็ญพบครับ

ตลอดเส้นทางจากน้ำตกเพ็ญพบ มาจนถึงบริเวณองค์พระมีต้นเมเปิ้ลให้เห็นตลอดทางครับ บางต้นก็ใบร่วงโรยแล้วบางต้นก็ยังแดงเต็มต้นอยู่

 ตรงบริเวณสระแก้วครับ น้ำใสสะอาดและเย็นมากๆเลยครับ เหมาะกับการนั่งพักเหนื่อย เป็นช่วงที่รอแม่ไปอาบน้ำครับ แดดแรงๆตอนกลางวัน พอเห็นน้ำใสๆแม่ก็นึกอยากจะอาบน้ำขึ้นมาเพราะว่าเมื่อคืนไม่ได้อาบ ก็เลยเดินเข้าไปหามุมเงียบๆ อาบน้ำโดยให้พ่อไปเฝ้าครับ

หลังจากที่อาบน้ำมาอย่างสดชื่นแม่ก็ดูจะมีเรี่ยวแรงขึ้นแล้ว เราก็ออกเดินมุ่งหน้าไปผาหล่มสักกันครับ  เส้นทาง ทุ่งหญ้าก่อนถึงผานาน้อยครับ แดดร้อนจริงๆ

เราเดินเลยผานาน้อยมาแล้วแล้วมาแวะพักที่ผาเหยียบเมฆ ต้องเดินอีกไกลเหมือนกันกว่าจะถึงผาหล่มสักสีหน้าแต่ละคนเริ่มหมดเรี่ยวแรงกันแล้วครับ แดดมันร้อนระอุจริงๆ พอไปถึงผาหล่มสักปรากฎว่าคนเยอะเต็มไปหมดเลยครับ ต่อคิวถ่ายรูปกันยาวทีเดียว ไม่ไหว เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า ตรงผาหล่มสักมีร้านอาหารด้วยครับ หลังจากทานอาหารเสร็จก็ไปหาที่งีบสักนิดรอพระอาทิตย์ตก แต่พอตื่นขึ้นมาพ่อกับแม่บอกว่าจะเดินกลับกันก่อน พวกเราก็เลยอยู่กันสามคน  แต่พอใกล้เวลาพระอาทิตย์จะตกจริงๆคนที่ ผาหล่มสักก็ยิ่งเยอะขึ้นครับ

พวกเราก็เลยตัดใจไม่ดูพระอาทิตย์ตกที่นี่กัน จึงเดินเล่นตามริมผามาเรื่อยๆและแวะถ่ายรูปไปเรื่อยครับ

ต้นสนต้นใหญ่ยืนท้าสายลมที่ริมผา มีให้เห็นเยอะไปหมดครับ

ในที่สุดเราก็เดินมาถึงบริเวณใกล้ๆผาจำศิลก่อนที่พระอาทิตย์จะตก ท้องฟ้าวันนี้มีเมฆเยอะมากๆครับ

ดวงอาทิตย์กำลังจะลับแล้วแต่ว่ามองไม่ค่อยเห็นครับเมฆเยอะไปหมด  มีแต่แสงที่ยังพอเล็ดลอดมาให้เห็นบ้างครับ แต่ก็สวยไปอีกแบบ หลังจากนั้นเราก็เดินกลับที่พักแล้วรุ่งเช้าเราก็เดินลงจากภูแล้วโบกรถกลับมาที่โคราชแล้วนั่งรถต่อกลับบ้านครับ มันทรหดตรงนี้แหละครับ เดินขึ้นลงบนภูกระดึงก็เหนื่อยจะแย่แล้วยังพาพ่อกับแม่โบกรถอีก แต่ก็สนุกสนานมากครับ กลับถึงบ้านแม่ไม่สบายสองวัน เห็นทีคงไม่กล้าให้พาเที่ยวอีกแล้วหล่ะครับ

ต้นสนต้นใหญ่ยืนท้าสายลมที่ริมผา     ผ่านคืนวันกาลเวลามาแสนนาน

สูงเด่นตรงเส้นขอบฟ้าขุนเขาตระหง่าน        ผ่านมรสุมมาเนิ่นนานยังยืนหยัดอยู่....อย่างมั่นคง

ปิดท้ายทริปพาครอบครัวเที่ยวที่แสนทรหดอดทน บนเส้นทางแห่ง....ภูกระดึง

กับภาพของต้นสนที่ยืนท้าสายลม สายฝนและแสงแดดมาเนิ่นนานครับ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม

สวัสดีครับ....

พลเอก........